Nie, post mówi o 40godzinnym tygodniu pracy ogólnie. Odpowiedź drugiej osoby w tym screencapie nawiązuje do powojennego modelu życia, gdzie mąż pracował, a żona siedziała w domu i zajmowała się praktycznie wszystkim poza pracą. To, że XIXwieczni niewolnicy fabryczni rzeczywiście mieli mniej wolnego czasu, nie oznacza, że teraz jest najlepiej w historii. Nawet średniowieczni chłopi pracowali znacznie mniej niż dzisiejsi pracownicy. Mógłbym zagłębić się w zazębioną z tym dygresję na temat tego, jak progresywnie wykańczająca psychicznie i alienująca jest praca w późnym kapitalizmie i jak przeciętny szary człowiek musi coraz bardziej przekraczać swoje bariery, żeby nie stracić i tak już niepewnego gruntu pod nogami, ale to trochę nie na temat, bo mówimy w zasadzie o czasie wolnym.
Sam fakt, że w ogóle używasz takich sformułowań jak "roszczeniowe duże dziecko", pokazuje, jak głęboko siedzisz w bagnie neoliberalnej narracji. Cały ten model myślenia, opierający się na perfekcyjnym organizowaniu czasu i sprowadzaniu się do samoprojektującej się maszyny, która albo tylko zapierdala i śpi albo nie zasługuje na godne życie, to nic więcej tylko perfidna zagrywka panującej ekonomii, której model mamy pchany do gardeł od najmłodszych lat. Akceptowanie i internalizowanie gównianego, antyludzkiego systemu to nie dorosłość, tylko tchórzostwo. Read More »

Cały dzień jesteś obecny w moich myślach. Cicho z Tobą rozmawiam, zastanawiając się, jak byś zareagował na rozmaite nowości w moim życiu. Kiedy idę do miłej restauracji, chcę pójść tam z Tobą. Kiedy widzę coś ciekawego, smutno mi, że nie mogę Ci tego pokazać.